| Książę-Senior | |
| Michał Feliks | |
| |
| Poprzednik | Daniel Łukasz Przepadziciel |
| Następca | Piotr II Grzegorz |
| Panowanie | 20 stycznia 2010 – 25 września 2010 |
| Następca | [-] |
| Herb | Lew |
Michał Feliks herbu Lew - (dawniej Michaś Winnicki, Darth Wander) Książę Sarmacji, król Baridasu, pan w Grodzisku i suweren Armerii, Athos, Baraniego Pola, Gellonii, Loardii, Mirii, Morvanu, Nowicji, Sangii, Sclavinii, Teutonii, Trizondalu, Tropikany, Trzyczaszkowa, Wagarii oraz Złotego Wybrzeża.
życie[]
Od 13.12.2002 mieszkaniec Księstwa Sarmacji, wcześniej aktywny w Wolnym Klubie Rzeczypospolitej Polskiej i Cyberii. Początkowo żarliwy dyskutant na tematy wszelakie i polityk Socjaldemokracji Księstwa Sarmacji. Później redaktor Niezależnego Tygodnika Sarmackiego Ab Ovo, wybitny pisarz, publicysta, krzewiciel kultury sarmackiej, poseł, sędzia i Prezes Sądu Najwyższego. Lider i współtwórca Komunistycznej Partii Sarmacji. Podkanclerzy w rządzie diuka Piotra Krupińskiego.
W wyniku wydarzeń grudniowych 2004 roku, współzałożyciel Mandagoratu Wandystanu. Po zjednoczeniu Księstwa Sarmacji z Wandystanem otrzymuje tytuł diuka i istotne uprawnienia konstytucyjne. Internowany w czerwcu 2007 na podstawie bezprawnych działań Komitetu Obrony Narodowej. Jako ofiara Wandejskiego Czerwca uważny, ale bierny obserwator powolnej regresji Księstwa Sarmacji.
Po abdykacji Daniela Łukasza i pod wpływem wewnętrznej niezgody na Przepad wszystkiego co sarmackie powraca do aktywnej działalności w Księstwie, zgłasza swoją kandydaturę podczas pierwszej w historii Księstwa Sarmacji wolnej elekcji i decyzją elektorów 20.01.2010 zakłada książęcą mitrę.
Jednak niezadowolenie ludu sarmackiego oraz sfałszowanie aktu abdykacji dało do myślenia Księciu. W końcu 18 września ogłosił proklamację abdykacji, przekazując Koronę diukowi Khandowi. Michał Feliks oficjalnie przestał panować na tronie 25 września 2010 roku.
Twórczość[]
Michał Feliks jest bezsprzecznie najwybitniejszym literatem sarmackiego kręgu kulturowego. Autor licznych utworów prozatorskich i poetyckich na których wychowało się już kilka pokoleń Sarmatów . Opublikował, także pod pseudonimami, między innymi:
- Cykl „Kapitan Scholik” – pierwsza sarmacka powieść w odcinkach.
- „Krew, Pot i Łzy” – sarmacka epopeja narodowa z przedinternetową historią Księstwa w tle.
- „Niech zabłyśnie tysiąc intelektów” – opowiadanie, które zapoczątkowało kult tow. Wandy.
- „Hej młody Sarmato!” – pionierskie dzieło sarmackiego panegiryzmu.
- „Gelloński Brzask” – prekursorski poemat w nurcie patriotyzmu lokalnego.
Ciekawostki[]
- Entuzjasta brytyjskiego modelu monarchii.
- Świecki Kościoła Wandejskiego.
- Najstarszy biologicznie Książę Sarmacji.
- Lubi piłkę nożną, poczucie humoru, inteligencję, ładnych ludzi, a także gotować.
- Trzykrotnie w związkach małżeńskich. Obecnie rozwiedziony.
- W przerwach pomiędzy wygłaszaniem przemówień i nadawaniem orderów, w tak zwanym realnym życiu jest magistrem prawa, pisarzem, dziennikarzem i performerem.